شعارسال: پایگاه خبری معظم فرهیختگان با انعکاس خبری، مدعی رشد ۷ درصدی مقالات بین المللی کشور شده است. فرهیختگان در ادامه توضیح داده است که، ایران از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۱، روی پله دوم ایستاده بود؛ هر‌چند از لحاظ جهانی تغییرات قابل توجهی در جایگاه کشورمان داشته‌ایم. در این سال به نسبت سال ۲۰۱۴ با یک پله افزایش به جایگاه ۳۶ رسیدیم. رشد کمی مقالات هم در این سال به نسبت سال ۲۰۱۴ با رشد ۶ درصدی همراه بوده و مقالات آن از ۳۹ هزار و ۷۹۳ به ۴۲ هزار و ۱۹۸ مقاله رسید. همچنین تعداد مقالات بین‌المللی هم از ۸ هزار و ۲۴۰ مقاله به ۸ هزار و ۸۳۰ افزایش یافت که معنایش رشد ۷ درصدی این نوع مقالات است. از طرفی هم این مقالات سهم ۲۱ درصدی از کل مقالات این سال داشته است. بد نیست به این مساله هم اشاره شود که آلمان در سال قبل‌تر، در جایگاه چهارم و بریتانیا در جایگاه پنجم قرار داشت.

ضمن تشکر از ارایه این امار باید پرسید که آیا تصور ما از افزایش تولید و انتشار مقالات علمی، ارتقا و توسعه علم است؟

* چند درصد این مقالات دانشجویی بوده و مستخرج از پایان نامه تحصیلات تکمیلی دانشجویان است؟
* چند درصد این مقالات دارای ضریب اثر بالا هستند؟
* وضعیت تقلب و داده سازی در تحقیقات کشور (خصوصا پایان نامه ها) چگونه است؟
* چند درصد این مقالات منجر به تولید فناوری شده و مورد استفاده در اتمسفر نوآوری جهانی قرار گرفته اند؟
* چند درصد محققان این مقالات، روی یک موضوع علمی بشکل طولی در ده سال و بیشتر کار کرده اند و مقالات مرتبط با نگاه توسعه دانش، تولید کرده اند؟
*..
بهتر است خودمان را گول نزنیم. تولید مقالات علمی- پزوهشی تنها یک شاخص کوچک در شاخص‌های توسعه علمی بوده و در ایران ابزاری است برای ارتقا اساتید و محققین و ادامه تحصیل. چرا که پژوهش در ایران، دولتی است. اگر بحث ظاهر سازی مطرح باشد، با ۵۰ میلیون دلار، خیلی کمتر از هزینه تخصیص داده شده به اساتید دانشگاه و آزمایشگاه‌های آن‌ها و خرید بانک‌های اطلاعاتی برای ان‌ها و ...، می‌توان تولید مقاله علمی- پژوهشی فیک نمود.

اختصاصی پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون