چهارشنبه ۰۲ خرداد ۱۴۰۳ - 2024 May 22 
چهره شهر فروغ خود را به شکل زشتی با حضور متکدیان از دست داده است. کودک و پیر و جوان، زن و مرد، تنها و با خانواده و یا شاید بشکل گروهی و باندی، در همه جا حضور دارند. شما را به بن بست عاطفی می‌رسانند و به خواسته خود می‌رسند. غافل از اینکه، این بن بست عاطفی، شروع دردی روانی برای شهروندان و آغازی بر تشدید ناامیدی اجتماعی است. خوابیده‌های ضامن اجرایی مقابله با جرم تکدی گری، چرا بیدار نشده و انجام وظیفه نمی‌کنند؟ چرا نهادهای حمایتی با تاکید بر کمیته امداد و بهزیستی، طرح اختصاصی حمایتی خود را رو نمی‌کنند؟ سال ۱۳۸۳ و در قبل از انتخابات ریاست جمهوری، مدیرکل وقت بهزیستی استان تهران با هماهنگی‌های صورت داده با ۱۳ دستگاه قصد اجرای این کار و حل مشکل کودکان کار را داشت، بروید بررسی کنید چه کسانی مانع این کار شدند؟ سربسته عرض شد. چوب را بینداز، خودشان می‌دانند منظور چه کسانی هستند.
شعار سال: عبور از مقابل مغازه‌ها و فروشگاه‌های شهر واقعاً دشوار شده است. قدم به قدم متکدیان از زن و مرد و کودک و کهنسال جلوی راه عابران را سد می‌کنند و بعضاً با سماجت خواهان پول و یا خرید یک وعده غذا می‌شوند.
در کتاب آمده است:
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَر (و گدا را از خود مران)
با این وضع چطور می‌توان گدا را از خود نراند؟
ظاهراً شأن نزول آیه مربوط به شرایطی بوده که گدا به ندرت یافت می‌شده است، نه مثل الان که خیلِ گدایان از سر و روی پایتخت جمهوری اسلامی بالا می‌روند.
برخی از واعظان به جای آنکه دلیل رواج این حجم از گدایی را در نظامی که قرار بود اصولاً نیازمند و فقیر در آن یافت نشود، توضیح دهند، با گفتن اینکه گدا‌های کوچه - خیابانی مصداق سائل نیستند و نباید به درخواست آنان اعتنایی کرد، خیال خود را راحت می‌کنند.
هر شهرداری هم به محض ورود به ساختمان خیابان بهشت، جمع‌آوری سریع گدایان و سر و سامان دادن به وضع آنان را یکی از اولویت‌های خود معرفی می‌کند، اما آنچه در عمل رخ می‌دهد، کثرت روزافزون این جماعت نگون‌بخت است. با این روند، دیری نخواهد گذشت که تهران به "شهر گدایان" شهره شود.
احمد زیدآبادی
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی اسکان نیوز
برگزیده ها