کارآمدی سازمان بهزیستی و دیگر نهادهای حمایتی و شهرداری ها در کشور به معنای واقعی زیر سوال است. وقتی هم اعتراض می کنیم، بحث اصلی کمبود بودجه است و نبود متولی خاص و ضعف قانون. اما هیچ کس از ضعف مدیریت و وجود برخی بی خاصیت های بدبخت مدیر نمای ارتباطی که غاصب پست های سازمانی هستند و تمایلات بالا در لفت و لیس دارند حرفی نمی زند . از ناتوانایی های خودشان در فعالیت بینابخشی صحبت نمی کنند؟ در مقابل بودجه های که بشکل غیر اولویت دار هزینه می شود لال هستند و .... . این می شود وضعیت آسیب های اجتماعی در ایران. بی تفاوتی به حیات گروه آسیب دیده به جرم آسیب دیده گی. عباس چقدر قشنگ می گوید که برای خوشی که معتاد نشدیم. اکثرا از روی بدبختی معتاد شدیم. زنده باد فساد و مدیر فاسد. زنده باد مال مردم خوردن به اسم مدیریت دولتی و سمت اجرایی در کشور. کسی جرات ندارد بپرسد فلان فلان شده، توی بی خاصیت الدنگ دست کج از کجا می تونستی آورده باشی که حتی بتونی یک خونه بخری؟ قصر و ویلا پیش کش . یادمان نرود که به فرمایش اولیا الله ما، مال حرام اولین جایی که خودش را نشان می دهد در اولاد است. بچشید و دردش ، گوارای وجودتان.