شعارسال: در خصوص تربیت دینی دانش اموزان و دانشجویان در ایران با صد درصد اطمینان می‌توان گفت که مشکلات و ضعف‌های اساسی وجود دارد. نبود الگوی تربیت دینی (تربیت دینی با رویکرد اخلاقی، تربیت دینی با رویکرد انتقال دانش دینی، تربیت دینی با رویکرد انتقادی، تربیت دینی با رویکرد فقه پویا) در ایران و تاکید بر تربیت دینی سنتی وگرایش به بنیادگرایی و ایدئولوژی‌های سیاسی، از یکطرف جوانان را از دین دور کرده و از طرف دیگر توانمندی لازم در نهاد‌های آموزش و تربیت دینی برای کسب نتایج بهینه وجود نداشته و با انکار فلسفه، کم توجهی به علم کلام، تقلیل گرایی و گرایش به برنامه‌های سطحی، سعی در مقصر جلوه دادن محیط و شرایط بد زمانه دارند (بخوانید توجیه گری).

غافل از اینکه موج چهارم شناحت بشری (از ۱۹۸۵ به بعد در سطح جهان فراگیر شده است)، تاکید بر ترکیب علم و دین در قالب پارادایم جدید شناختی دارد. یعنی ابرقدرت آتی جهان، کشوری است که ترکیب علم و دیم را در قالب موج چهارم شناحت در نهاد‌های اموزشی و تربیتی حود ارایه نماید. در چنین شرایطی شنیدن این حرف که علم باعث بی دینی می‌شود (آنهم توسط همسر رئیس جمهور و یک فرهیخته دانشگاهی)، نه تنها باعث تعجب می‌گردد، بلکه باعث تاسف می‌باشد.

حاج خانم، لطفا اندکی در خصوص پارادایم‌های نوین شناختی و جایگاه علم و دین در تعامل با یکدیگر و آسیب شناسی تربیت دینی در کشور، تعمق بفرمائید.

پایگاه تحلیلی خبری شعارسال/برگرفته از منابع گوناگون