شعارسال: صادق زیباکلام در واکنش به بنر‌های متعددی که شهرداری تهران درباره جدایی بحرین از ایران در سطح شهر نصب کرده، به رسانه گفت: بخش عمده‌ای از آنچه این روز‌ها دارد مطرح می‌شود مبنی براینکه محمدرضا شاه پهلوی بحرین را داد و شخص وطن پرستی نبود، تبلیغات و بهره‌برداری‌های سیاسی است و خیلی به واقعیت‌ها توجهی ندارد. به لحاظ تاریخی، بحرین جزو قلمرو تاریخی ایران در گذشته بوده و در گذشته، مواقعی که حکومت در ایران نیرومندتر بوده، فرمانروای بحرین به نوعی توسط ایران انتخاب شده است. اما در مواقعی که حکومت در پایتخت نیرومند نبوده، بحرین خودش فرمانروا داشته و شیوخ و بزرگان قدرت را در دست داشتند. از اوایل قرن نوزدهم هم که انگلیس‌ها می‌آیند و در خلیح فارس مستقر می‌شوند، فرمانروایی بحرین عملا در دست انگلیسی‌ها بوده است.

این فعال سیاسی در ادامه گفت: از جهت اجتماعی اگر نگاه کنیم سوال اساسی این است که مردم بحرین در سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۰ که بحرین رسما از ایران جدا می‌شود، آن‌ها می‌خواستند که با ایران باشند یا می‌خواستند کشورشان مستقل باشد؟ البته آمار دقیقی نداریم، ولی واقع مطلب این است که ما هیچ شواهد و قرائنی مبنی براینکه مردم بحرین در سال ۵۰ علاقه‌مند بودند که جزو ایران باشند نداریم. بلکه برعکس برخی نظرسنجی‌ها که صورت گرفته بود، نشان می‌داد که مردم بحرین نمی‌خواستند جزو ایران باشند و خواهان استقلال بودند.

صادق زیباکلام در پاسخ به این پرسش که ایران «در قبال پذیرش و به رسمیت شناختن این جدایی، ایران چه چیزی دریافت کرد؟» گفت: ایران هم برای اینکه در قبال جدایی رسمی بحرین چیزی به دست آورده باشد، انگلیسی‌ها سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی را به ایران واگذار کردند. این سه جزیره هم مثل بحرین، مالکیتش برای ایران خیلی قطعی و مسجل نبوده است. در دو جزیره تنب بزرگ و تنب کوچک شرایط طبیعی‌اش به گونه‌ای بوده که کسی زندگی نمی‌کرده است. در ابوموسی هم یک عده جمعیت عرب بودند که خیلی ارتباطی با ایران نداشتند.

این استاد علوم سیاسی خاطرنشان کرد: بنابراین انگلیسی‌ها رسما می‌پذیرند که این سه جزیره از آن ایران شود. البته ما می‌بینیم بعد‌ها که عرب‌ها مستقل می‌شوند، اماراتی‌ها به شدت به این تصمیم انگلستان اعتراض می‌کنند و همین مسئله منجر به اختلاف ما با همسایگان جنوب بر سر جزایر سه‌گانه است. این سه جزیره به صورت قطعی مال ایران نبودند؛ اماراتی‌ها و اعراب اسناد و مدارک زیادی برای اثبات ادعای خود دارند و بار‌ها و بار‌ها چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن اعلام کرده‌اند که ایران همه اسناد و مدارکی را که نشان می‌دهد این سه جزیره متعلق به او بوده است را بیاورد و درمقابل ما هم اسناد و مدارکی مبنی بر اینکه این سه جزیره برای عرب‌ها بوده است را می‌آوریم و هر حکمی که مورد تایید ایران است، ما اسناد و مدارک‌مان را می‌بریم تا داوری کنند که آیا این سه جزیره مال ایران بوده یا در حقیقت مال عرب‌ها بوده است. اعراب می‌گویند هر رایی که حکم داد، ما آن را می‌پذیریم، ولی ایران هیچ‌گاه حاضر به داوری نشده است، چون می‌گوید این سه جزیره متعلق به ماست.

زبیاکلام در خصوص جدایی بحرین از ایران گفت:، اما درخصوص بحرین، انگلیسی‌ها به شاه می‌گویند اگر یک همه‌پرسی صورت گیرد قطعا بخش قابل توجهی از مردم بحرین نمی‌خواهند جزو ایران باشند و این خلاف کنوانسیون‌های بین‌المللی است و ایران به زور آنجا را متصرف خواهد کرد؛ بنابراین بهتر است که کار به همه‌پرسی تحت نظر سازمان ملل نکشد، چون آنوقت مردم بحرین رای می‌دهند که نمی‌خواهند جزو ایران باشند و کار دشوارتر می‌شود. بر این اساس معتقد بودند که ایران رسما جدایی بحرین را بپذیرد و در مقایل آن سه جزیره را بگیرد. صورت مسئله این بوده است حال اینکه جمهوری اسلامی علیه پهلوی هم بهره برداری می‌کند، یک بحث جداست، ولی واقعیت این است که مردم بحرین نمی‌خواستند جزو ایران باشند.

زیباکلام درباره هدف شهرداری تهران بعد از ۵۰ سال از مطرح کردن دوباره این بحث گفت: تحریف گذشته یکی از روش‌های تبلیغاتی بوده است. نه تنها درمورد بحرین تاریخ را تحریف می‌کنند بلکه یک مورد را نمی‌توانید پیدا کنید که نهاد‌های انقلابی روایت‌گر درستی از گذشته باشد. درمورد کودتای ۲۸ مرداد، در مورد مشروطه و در مورد شیخ فضل الله نوری هم تحریف می‌کند.

شعارسال با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از سایت دیده بان ایران، تاریخ انتشار: 26مرداد1402، کدخبر: 162155، www.didbaniran.ir